Fantasy

Olorin

-A co? Toporem go zabić nie można? -zapytał zdziwiony.

Lavile

- Moze i można, nie próbowalam, bo jak widać topora nie posiadam. - Odparła z niezadowoleniem, po czym spojrzała na drowkę. - Jeszcze tego nie opanowałam, a raczej tam nie było czasu na zbawy z patykami czy czymś takim. A tak w ogóle, to to coś chyba się zbliża. - Wskazała na poruszające się szczyty większych drzew.

Olorin

Olorin podniósł topór i jak zwykle rzucił się w kierunku nadchodzacego potwora.

Annabel

- Olorin, ty półgłówku!! Przy tym czymś trzeba mieć taktykę, a nie pędzić na stłuczoną mordę w jego stronę!! - wydarła się tracąc cierpliwość.

Olorin

Olorin nie zważał na to co mówi i machnął toporem w krzaki.

Lavile

- Taktyka swoją drogą. Z pewnością zbędne nam będą trupy. Ej! Olorin, tak? - Spojrzała pytająco na innych i nie czekając na odpowiedź krzyknęła - Olorin wracaj! Ej wracaj! Sam go nie powalisz przecież! Co za uparty krasnolud...

Olorin

Olorin podniósł swój topór i machnął w krzaki ponownie.

Annabel

- Maniak. - mruknęła do siebie i wyjęła kuszę, a po chwili bełt wytrącił krasnoludowi topór z ręki. - WRA-CAJ! - krzyknęła chowającv kuszę i oczekując najgorszego... W końcu szałojownicy tak szybko nie odpuszczali...

Lavile

- O matko i córko, co za narwaniec! - Dziewczyna podeszła do niego i jednym szarpnięciem przewróciła na ziemię. - Działanie ZESPOŁOWE! Wiesz co to jest?!

Olorin

krasnolud pociągnął ją za nogi i tymsamym wywrócił. Potem wstał, wzioł topór i palnął nim w krzaki.

Annabel

Drowka pobiegła w tamtą stronę i zaczęła odciągać szałojownika od przetrzepania całego lasu.

Lavile

-Gdzie ja trafiłam... Istny dom wariatów... - Po raz trzeci podniosła się z ziemi i spojrzała wściekle na krasnoluda. Skoro chce to niech wchodzi bestii w paszczę, ona już nie będzie w to maczała palców. - Dobra dajcie mi ogień... Albo coś, co moze go wzniecić... - Rozejrzała się po ziemi w poszukiwaniu jakichś materiałów.

Olorin

Krasnolud wziął i sie zamachnął dookoła odpędzając Annabel. Potem szybko podbiegł do krzaków i się zamachnął na nie. W koncu tragił coś ruszającego się. Nagle to coś wyskoczyło z krzaków za Olorina. Miało pokrwawione plecy. Olorin znów się zamachnął lecz to coś uciekło.

Annabel

- To pies! Rabnąłeś psa! - krzyczała wściekle podnosząc się z ziemi i dopiero po chwili dotarł do niej absurd tej sprawy i zaczęła się głośno śmiać. - Olorin poszedł na potwory, a zabił psa...

Lavile

- Weź sieoszczędzaj na to coś, a nie przechodniów i tym podobne stworzenia rozwalasz! - Dziecwzyna ułożyła małą kupkę z uschłych lisci i patyków i chwyciła leźące obok dwa kamienie. - Do czego to doszło... Cofać się do harcerstwa... - Szeptała do siebie wściekle, próbując wskrzesić ogien.