Fantasy

Olorin

-Heh...światła sie boimy? Ach, jakie to straszne, żółta kulka chce mnie spalić...wy demony jesteście takie słabe...-powiedział

Messa

- Grrr - zawarczała demonica, a po niebie zaczęły skakać pioruny. - Może i słaba w dzień, ale co ci do tego? Rozumiem, że nie chcecie mnie w drużynie, więc spadam! Powiedziała i odleciała.

Olorin

-Hej, hej, hej! Tego nie powiedziałem!-krzyknął w jej strone krasnolud.

Messa

Tymczasem demonica odleciała kawałek i znalazła się na polanie. Usiadła na głazie, rękoma oplotła kolana i ukryła w nich twarz płacząc. Nie wiedziała czy ktokolwiek będzie jej szukał, czy też nie. Burza odeszła tak szybko jak przyszła, za to deszcz robił się coraz większy. - I tu też mnie nie chcą - wyszeptała łkając - Gdzie mam iść?

Olorin

-Heh...cholibka(lol;) )...mój niewyparzony język...-powiedział tylko krasnolud. Nie wiedział nawet w którą dokładnie stronę udała się demonica. Rzucił toporem. Potem go podniósł i udał się w stronę którą pokazała broń ze słowami-Ide jej poszukać...

Messa

Dziewczyna powoli się uspokajała, deszcz też przycichał. Jednak i chmury i demonica jeszcze płakały. Po kilku minutach usłyszała jakiś szmer na skraju lasu, w miejscu, z którego sama wyszła. Podniosła głowę znad kolan i spojżała w tamtym kierunku. Po jej twarzy wyraźnie było widać, że płakała. Zobaczyła, że z lasu wychodzi krasnolud - A ty czego tu chcesz, ponabijać się ze mnie? Jeszcze ci nie mało?

ta demonica to ma rozdwojenie jaźni XD raz się zachowuje jak małe dziecko, a raz jak jakiś prawdziwy demon XD

Olorin

-Nie, nie chciałem Cię urazić. Wybacz.-krasnolud sam się dziwił, ze to mówi

Annabel

Nie macie już co robić? Przecież to istny cyrk!! - krzyknęła drowka zdenerwowana tym, że nie wtrąciła swoich trzech groszy do tej chaotycznej sytuacji i ruszyła za krasnoludem, mamrocząc coś pod nosem.

Jutro skontaktuję się z osobą, która prowadzi tę opowiadankę i zapytam się jej, czy bedzie miała czas, by prowadzić dalej. Bo jeśli nie, to ktoś inny przejmie rolę dowódcy. Wink

Olorin

no przydałoby się Wink

fajna opowiadanka, ale trzeba mieć "MG" Wink

Messa

- No na pewno - burknęła niezadowolona demonica, ale otarła łzy i wstała z kamiania. W takim stanie nikt jej jeszcze nie widział. Podeszła do krasnoluda, a niebo zaczęło się powoli rozjaśniać. Messa spojrzała w górę - Kurcze, słońce - I szybko narzuciła na siebie morky płaszcz. I tak była już cała mokra, więc nie robiło jej to różnicy. - Więc mogę zostać z wami? - spytała cicho.

Ktoś musi tym opowiadaniem kierować, bo jak na razie w lesie siedzimy XD Ewentualnie w okolicach lasu Razz

Olorin

-Jasne, każde ręce się przydadzą-powiedział krasnolud

Messa

Dziewczyna uśmiechnęła się i zrobiła coś czego by się nigdy, nawet sama po sobie nie spodziewała - po prostu rzuciła się na szyję krasnoludowi. Usłyszała wtedy szelest w krzakach.

Olorin

Krasnolud osłupiał i wytrzeszczył oczy.

Annabel

Drowka wyszła zza krzaków i stanęła w osłupieniu. Po chwili, jednak otrząsnęła się i przypomniała sobie, że nie takie rzeczy się widziało w życiu. Jak już skończycie, to powiedzcie. Chyba, że nie chcecie, żebym wam przeszkadzała, to po prostu pójdę. - powiedziała tonem ociekającym jadem.

Olorin

-Eeee...ja ją...znalazłem...przyłaczy się do nas..-powiedział zakłopotany krasnolud